સાખીઓ

  સતગુરુ વંદન કરું નમન કરું દિનરાત

કૃપા કૃપા મોહે દીજ્યે હરિરસ અમૃત સ્વાદ...........

.સબ ધરતી કાગજ કરું, લેખન કરું વનરાય;

            સાત સમુંદર  કી શાહી  કરું, ગુરુ ગુન લિખા ન જાય.......

સતગુરુ મોહે નીવાજ્ય , દિયા અમર બોલ

શીતળતા ગુરુ શબ્દ માં , હંસ કરે કિલ્લોલ ............

ગુરુ પદ પંકજ પૂજતા ચૌદ લોક પૂજાય

શિવ વિરંચી શારદા ગુરુ તણા યશ ગાય...............

ગુરુ ની ગતી ગુરુ ની પાસ જેવી કસ્તુરી માં વાસ

જેને નામ માં વિશ્વાસ સતગુરુ પૂરે હૈયા ની હામ .................

ગુરુ ગોવિંદ દોનું ખડે કીસકું લાગુ પાય

બલિહારી ગુરુદેવ કી ગોવિંદ દિયો બતાય। ...................

ગુરૂ વિણ જ્ઞાન ન ઉપજે, ગુરૂ વિણ મળે ન ભેદ,
ગુરૂ વિણ સંશય ના ટળે, જય જય જય ગુરૂદેવ.

ગુરૂ કુંભાર ઔર શિષ્ય કુંભ હૈ, ઘટ ઘટ કાઢે ખોટ,
ભીતરથી  ભલે  હાથ પસારે, ઉપર  મારે  ચોટ

મેં જનમ કી આંધળી મારા સતગુરુ એ આપી આંખ

ગુરુ ચરણામૃત આંજતા મારી મટી ગઈ સર્વે ઝાંખ। ...............

ગુરુ હમારા ગારુડી કીધી મુજ પર મહેર

મહોરો દિનો મરમરો ઉતર ગયા સબ ઝેર .......................

  ગુરૂ બીન જ્ઞાન ન ઉપજે, ગુરૂ બીન મીટે નહી ભેદ,

                         ગુરૂ બીન સંચય નાં ટળે, ભલે વાંચીએ ચારો વેદ..........................

સદગુરૂ   મારે   શારડી,      ઉતરે    આરપાર,
ઘાયલ કરે આ પાંજરું અને દેખાડે દશમો દ્વાર.

ગુરૂ શિકારી,   સારથી,   મારે  શબ્દોનાં  બાણ,
ટોંકે  પણ  ટોચે  નહીં,    સમજાવે  સહી  શાન.

ગુરૂ ઘમંડી,  ચેલો  ચાંપલો,   ક્યાંથી  ખાશે  મેળ,
જ્ઞાની ગુરૂ ને ચેલો ચતુર, તો તો ભક્તિ રેલમછેલ.

ગુરૂ કર્યા પણ ઓળખ્યા નહીં, કર્યો નહીં વાદવિવાદ,
કડછો સાથ  કંદોઈ નો,  પણ કોઈ’દિ  ન પામે સ્વાદ.

માટે ગુરૂ  કરો તો ગમ ઉકેલો,  પકડો  ગુરૂના પાય,
જીવતા  જગતને  જીતશો   અને  મુએ  વૈકુંઠ જાય.

ગુરૂ    સાચો    ગારૂડી,       ઉતારે     ભવ     પાર,
ગુરૂ   વગરનો  નુગરો,  એનો   એળેગ્યો   અવતાર.

સાચે   ગુરૂકી   શિખ,    ફુંક   દિલમે  આગ  લગાય,
જીતના   મનકા  મૈલ હો,      ફુંકસે  હી  જલ  જાય.

 ગુરુ કીજીયે તો ઐસા કીજીયે ,જૈસે પૂનમ કો ચંદ

                                       તેજ કરે પણ તપે નહી ઔર ઉપજાવે આનંદ ...................................

રામ નામ કી ઔસધી ખરી ખંત સે ખાઈ

                   અંગ પીડા વ્યાપે નહી ઔર મહા રોગ માટી જાય ...................

ગુરુ મૂર્તિ ચંદ્રમાં સેવક નૈન ચકોર

                                    પલ પલ નીરખત રહે ગુરુ મૂર્તિ કી ઔર। .............................

રામ ઝરોખે બૈઠ કે સબ કા મુજરા લેત .

                           જૈસી જાકી ચાકરી વૈસા વાકો દેત ............................

ધારે તેંને ઢૂકડા, દલહીણાથી દૂર,

                        જે સંતન કી નિંદા કરે, જાસે પાણીને પૂર.........................

ચાર મિલે, ચોસઠ ખીલે, બીસ રહે કર જોઈ,
                 હરિજન સે હરિજન મિલો તો નાચે સાત કરોડ....................

બાના દેખી નમણા, નહીં કે'ણી કા કામ,

                        તરવરમાં કાંટો ભયો, છાયામાં સુંદર શ્યામ.............................

મધ્યમ હોકર ઉપર ચલે, ઉત્તમ જીવકે પાસ,

                         વચન માને, સન્મુખ રેવે,કહેવે ત્રિકમદાસ............................

મુવે કો હરિ દેત હૈ  કપડા, લકડી ઔર આગ

           જીવતા નર ચિંતા કરે તાકી બડી અભાગ ….........................

રામ લંક પર સંચર્યા , અઢાર પદમ દળ સાથ,

                           તેદી સૈન્ય માં છડીદાર એમ બોલ્યા ત્રિકમદાસ...........................................

કબીર કુવા એક હે  પનિહારી અનેક

                                      બરતન ન્યારે, ન્યારે હે  પાની સબ મેં એક …..........................

 જ્યોં તિલ મોહિ તેલ હૈં, જ્યોં ચકમક મેં આગિ

             તેરા સાંઈ તુઝમે હૈં, જાગિ સકૈ તો જાકી ...............................

  પોથી પઢ પઢ જગ મુવા, પંડિત ભયા ન કોય,

                   ઢાઈ અક્ષ્રર પ્રેમ કા, પઢે સૌ પંડિત હોય.......................

 

દુઃ ખ મેં સુમરન સબ કરે, સુખ મેં કરે ના કોઈ

જો સુખ મેં સુમરન કરે, તો દુઃખ કાહે હોય.......................

ચલતી ચક્કી દેખ કે , દીયા કબીરા રોયે;

દો પાટન કે બીચ મેં બાકી બચા ના કોઈ.........................

એક ઘડી આધી ઘડી આધી મેં પુનઃ આધ;

                                   તુલસી સંગત સાધ કી કટે કોટી અપરાધ................................

             બુરા જો દેખણ મૈં ચલા  બુરા ન મિલયા કોય,

     જો મન ખોજા આપણા તો મુઝસે બુરા ન કોય.

 રામનામ મણિદીપ ધરું, જીહ દેહરી દ્વાર,
તુલસી ભીતર બાહેર હું, જૌં ચાહસિ ઉજીઆર


હાડમાંસકી દેહ મમતા પર જિતની પ્રીતિ,
તિસુ આધી જો રામપ્રતિ અવસિ મિટહિ ભવભીતિ

સત્ય વચન અરુ દીનતા, પરસ્ત્રાળ માત સમાન,
ઈતને સે હરિ ના મીલે તો તુલસીદાસ જમાન!

તુલસી હાય ગરીબકી કબહૂ ન ખાલી જાય,
મૂએ ઢોરકે ચામસે લોહા ભસ્મ હો જાય!

એવો એક તું રામજી નામ રૂડો,
તારા નામ વિના બીજો સર્વ કૂડો!

સુંદર મુખમાં ઘૂળ પડી, જો નહિ સમરે રામ,
ફટ ભૂંડા ભગવત વિના, દાદૂ જીવત નકામ!

દુખિયા જન કોટિ મળે, સુખિયા મળે નહિ કોય,
દાદૂ સુખિયા જાનીયે રામ પદારથ હોય!

ધર્મ કરો તો ધન મળે, ધર્મ તજે ધન જાય,
દાદૂ નફા નહિ ખોઈએ, અવિચલ કરણી કમાય!

જેની સુરતા હરિ સાથે લાગી, વીરલા બન્યા બડભાગી!
તું છે મારો રામ ગુસાંઈ, પાલવડે તારે બાંધે રે!

તુલસી યહ સંસારમેં ભાત ભાત કે લોગ,
સબરો હિલમિલ ચાલિયે, નદીનાવ સંજોગ!

દયા ધર્મ કો મૂલ હૈ, પાપમૂલ અભિમાન,
તુલસી દયા ન છોડિયે જબલગ ઘટમેં પ્રાન!

તુંલસી યહ સંસારમેં પંચ તત્વ હૈ સાર,
સંતસમાગમ, હરિભજન,દયા, દાન, ઉપકાર!

નીચનીચ સબ તર ગયે, સંતચરણ લવલીન,
જાતિ કે અભિમાનસે બુડે બહોત કુલીન!

કામ ક્રોધ મદ લોભકી જબલગ મનમેં ખાન,
તુલસી પંડિત મૂરખા, દોઉ એક સમાન!

બિનમાંગે મોતી મિલે, માંગે મિલે ન ભીખ,
તુલસી જો વિશ્વાસ કરે તો મિલિયે વિશ્વાધીશ!

  દાદૂ ગૈબમાંહિ ગુરુદેવ મિલ્યા, પાયા હમ પરસાદ,
મસ્તકિ મેરે કર ધર્યા, દાખ્યા અગમ અગાધ!

દાદૂ સદ્ગુરુ સો સહજ મિલ્યા, લિયા કંઠ લગાઈ,
દયા ભઈ દયાલકી, દીપક દિયા જલાઈ!

દાદૂ સતગુરુ સહજ મેં કિયા બહુત ઉપકાર,
નિરધન ધનવંત કરિ લિયા, ગુરુ મિલા દાતાર!

સાહેબ તેરી સાહેબી, સબ ઘટ રહી સમાય.

જ્યો મેંદી કે પાન મેં, લાલી રહી છીપાય.

સબ ઘટ મેરા સાંઈ હૈ,ખાલી ઘટ ના કોઈ.

બલિહારી વા ઘટ કી,જા ઘટ પરગટ હોય.

મન મથુરા દિલ દ્વારકા,કાયા કાશી જાન.

દસો દ્વાર કા દેહરા,તામે જ્યોતિ પહેચાન.

જ્યો તિલ ભીતર તેલ હૈ,જ્યો ચકમક મેં આગ.

તેરા પ્રીતમ તુજમે,જાગ શકે તો જાગ.

જેવા ઘટ તેવી મતી,ઘટ ઘટ ઓર સ્વભાવ.

જા ઘટ હાર ન જીત હૈ,તે ઘટ પીર સમાન.

આજ કહું સો માનીએ, લખો વચન હમાર.

દુબધા દુરમતી છોડ કે,ચિન્હો બસ્તું હમાર.

આદિ મુલ સબ આપ મેં,આપહી મેં સબ હોય.

જ્યો તરુવર કે બીજ મેં,  ડાલ પાન, ફૂલ હોય.

આપ  ભુલાવે આપ મેં, આપુ ન ચિહ્નનૈ આપ.

ઓર હૈ તો પાઈએ, યહ તો આપ હી આપ.

લિખા લિખી કી હૈ નહિ,દેખા દેખી બાત.

દુલ્હા દુલ્હન મિલ ગયે,ફીકી પડી બારાત.